Filmy włochy, strach

Barbara Carey przylatuje do Rzymu by odwiedzić niewidzianą od dawna siostrę. Na miejscu okazuje się, że Mary Ann wyprowadziła się z hotelu jakiś czas temu i ślad po niej zaginął. Barbara rozpoczyna więc własne śledztwo wraz z poznanym pracownikiem ambasady. Kiedy nie przynosi ono efektów dziewczyna zwraca się o pomoc policji. W końcu zrozpaczona zaczyna udawać niewidomą by zwabić porywacza siostry. Jej podstęp się udaje, a zdobyte wskazówki prowadzą do pobliskiej wyspy mew.

Będąc dziećmi, Darrin i jego straszy brat Sean widzą jak bezwzględny morderca torturuje i zabija młodą kobietę. Po latach obaj wyjeżdżają do Włoch, by odwiedzić starych znajomych. Niestety sielanka trwa krótka, gdyż w trakcie zwiedzania morderca z przed lat powraca i tym razem poluje na nich.

Po śmierci męża, Rosaria Parondi z czterema synami - Simone, Rocco, Ciro i najmniejszym Lucą - wyrusza do Mediolanu. Jeszcze za życia ojca wyjechał tam najstarszy syn - Vincenzo, i on teraz musi się zatroszczyć o przyszłość reszty rodziny. Vincenzo zdobywa tanie lokum dla rodziny, ale utrzymać wszystkich nie jest w stanie. Pierwszy zarobek, który trafia się braciom, to uprzątanie śniegu, oglądanego przez nich po raz pierwszy w życiu. Wkrótce Simone angażuje się jako bokser. Talent bokserski ma też Rocco, ale nie lubi walki. Próbuje pracować w farbiarni, lecz wkrótce zostaje wzięty do wojska. On jeden wie, że Simone ma już na sumieniu kradzież.

Historia życia świętej Rity Lotti. XIV wiek. Piękna i odważna Rita (Vittoria Belvedere) mieszka w mieście Cascia, którym rządzą bogate włoskie rodziny. W nietuzinkowej dziewczynie zakochuje się jeden z członków zamożnego rodu Mancinich, przystojny rycerz Paolo (Martin Crewes). Kobieta musi odnaleźć się w świecie patriarchatu, przemocy i wendety. Dzięki uporowi i silnej wierze udaje się jej przezwyciężać kolejne przeciwności losu i wnosić pokój nie tylko do serca męża.

Film składa się z czterech nowel. W centrum każdej opowieści znajduje się kobieta. W "Kronice nieustającej miłości" młody chłopak jest tak rozkochany w dziewczynie, że nie poświęci miłości dla chwilowej przyjemności. W drugiej noweli "Dziewczyna i zbrodnia" reżyser ulega fascynacji młodą kobietą, która wyznaje, że zabiła ojca. Trzecia opowieść "Nie szukaj mnie" rozgrywa się w Paryżu. Stolica Francji to miasto, gdzie rozpada się wiele związków, tym razem jednak zerwanie zbliża do siebie dwoje ludzi. Tematem ostatniej historii "Upadłe ciało" jest sublimacja miłości.

Bizanti jest redaktorem naczelnym dziennika "Il Giornale". Pewnego dnia, na pierwszej stronie gazety zostaje umieszczona wiadomość, że w podmiejskim parku znaleziono zwłoki zgwałconej i zamordowanej czternastoletniej dziewczyny. Wokół informacji, której zwykłym miejscem byłaby kronika kryminalna, dziennik zaczyna tworzyć atmosferę publicznego zagrożenia i histerii. Wówczas, posługując się odpowiednio spreparowanymi poszlakami, jako domniemanego przestępcę, gazeta Bizantiego wskazuje policji i opinii publicznej młodego ultralewicowca - Maria Boni. Neofaszyści - faktyczni mocodawcy Bizantiego - zyskują w ten sposób skuteczną broń w zbliżającej się kampanii wyborczej. Tymczasem jeden z pracowników Bizantiego, młody dziennikarz Roveda, uparcie i na własną rękę dochodząc prawdy trafia na trop rzeczywistego mordercy.

Życie Gustava i Luki zmienia się gwałtownie, gdy włoski rząd przedstawia projekt ustawy, przyznającej prawa parom homoseksualnym. W kraju narasta fala homofobii, zablokowanie ustawy staje się priorytetem Watykanu i konserwatystów, którzy w legalizacji związków partnerskich widzą upadek moralności i "rodziny". Luca i Gustav, którzy są ze sobą od ponad ośmiu lat, chcąc zrozumieć argumenty zwolenników i przeciwników ustawy, wyruszają na wycieczkę po Włoszech, poznając je od strony, której nie znali i której nigdy sobie nie wyobrażali.

Bohaterką tego kobiecego dramatu Francesci Comencini jest Maria – czterdziestoletnia Rzymianka, kobieta piękna i niezależna, która przechodzi w swoim życiu rewolucję. Poznaje młodszego od siebie mężczyznę i zachodzi z nim w ciążę. Nie jest to jednak początek romantycznej historii, ale pierwszego poważnego życiowego sprawdzianu. Córeczka Marii rodzi się o kilka miesięcy za wcześnie. Umieszczona w inkubatorze, tytułowym bialym pokoju, czeka, żeby tak naprawdę się narodzić. Od tej chwili życie Marii zostaje całkowicie podporządkowane rytmowi szpitala. Razem z innymi kobietami w podobnej sytuacji spędza niekończące się godziny, wpatrując się w respirator. Wszystkie elementy filmu pasują do gatunku dramatu szpitalnego – nerwowe godziny spędzane na korytarzu, silne emocje, dość przewidywalna dynamika wzlotów i upadków wiary w pozytywne zakończenie. Drugie narodziny córeczki to oczywiście szansa na powtórne odrodzenie samej Marii. Co jednak odróżnia ten film od kolejnego odcinka serialu Na dobre i na złe? Postać Marii i rola Margherity Buy, doświadczonej aktorki, która potrafiła nadać jej poruszające rysy. Jej bohaterka lśni wewnętrzną mądrością i świadomością przemijającego czasu, pięknem kobiety dojrzałej.