Filmy śmierć, przyjęcie, satyra

Madeline Ashton jest gasnącą gwiazdą kina i estrady. Po jednym z nieudanych występów odwiedza ją Helen Sharp, koleżanka z lat młodości. Chce jej przedstawić swego nowego narzeczonego - doktora Ernesta Menville'a. Zazdrosna Madeline odbija Helen chłopaka, po czym bierze z nim ślub. Zdesperowana Helen poprzysięga swojej koleżance zemstę. Mija 10 lat. Madeline mimo wszelkich starań nie potrafi zatrzymać przemijającej urody. Gdy podczas przyjęcia spotyka emanującą seksapilem Helen, w akcie desperacji postanawia wypić tajemniczy eliksir, który ją odmładza. W wyniku sprzeczki Ernest zrzuca Madeline ze schodów, a ta skręca kark. Okazuje sie, że wbrew prawom natury, jego żona nie ginie, a wszystko za sprawą eliksiru, którego wcześniej wypiła...

Dionizy Złotopolski (Henryk Machalica) mieszka w Złotopolicach wraz z synem Markiem (Kazimierz Kaczor), niezależnym senatorem, najczęściej zresztą przebywającym w Warszawie, i jego żoną Barbarą (Anna Nehrebecka), którzy mają dwóch dorosłych synów. Starszy Waldemar (Andrzej Nejman) jest gospodarzem i prowadzi gospodarstwo. Nie ma szczęścia w miłości i wciąż szuka kandydatki na żonę. Okazuje się, ze znalezienie partnerki, która zgodziłaby się wraz z nim zamieszkać na wsi jest trudne. Młodszy syn – Kacper Złotopolski (Andrzej Piaseczny) to czarna owca w rodzinie. Rzucił szkołę i postanowił rozpocząć karierę muzyka. Druga linia rodu – Gabrielowie mieszkają w Warszawie. Wywodzą się od bliźniaczej siostry Dionizego, Eleonory (Alina Janowska). Jej syn – Wiesław (Paweł Wawrzecki) jest komendantem posterunku policji na Dworcu Centralnym, a jego żona Marta (Ewa Ziętek) prowadzi luksusową kawiarnię. Mają razem syna – Tomka (Piotr Szwedes), który ku rozpaczy rodziców rzucił studia medyczne i rozpoczął karierę akwizytora – jego zdaniem w ten sposób najszybciej dorobi się dużych pieniędzy. Starszy syn Mirek (Radosław Elis) i jego żona Weronika (Agnieszka Sitek) oczekują narodzin pierwszego dziecka. Córka Wiesława z pierwszego małżeństwa, Agata (Paulina Młynarska), pracuje w agencji pośredniczącej w sprzedaży nieruchomości.

Perypetie policjantów pracujących na 13 posterunku. Są oni niezdarni i pechowi.

Niebezpieczny, gotowy na wszystko, przebiegły handlarz broni w swojej profesji osiągnął wyżyny. Pasmo jego „sukcesów” przerywa jednak spotkanie z wrogiem, którego nigdy nie oczekiwał – z własnym sumieniem. Nie jest jednak łatwo pożegnać się z życiem pełnym pięknych kobiet, luksusu i adrenaliny, zwłaszcza kiedy nikt nie chce żebyś odchodził, nawet twoi wrogowie.

Jep Gamberdella – przystojny, czarujący mężczyzna – pomimo pierwszych oznak starzenia się w pełni korzysta z miejskiego życia. Chodzi na szykowne kolacje i przyjęcia, gdzie jego bystry dowcip i przyjemne towarzystwo są zawsze mile widziane. Na tarasie jego rzymskiego apartamentu z widokiem na Koloseum, wydaje przyjęcia, na których "ludzka aparatura" rozbierana jest do naga i gdzie rozgrywana jest komedia nicości.

Akcja filmu rozgrywa się w biednym, górniczym miasteczku Estherlope. Główny bohater, osiemnastoletni Dick, zafascynowany jest bronią palną. Razem z kolegami zakłada klub miłośników broni. Swój pistolet nazwał Wandy i o nim ciągle opowiada swoim kolegom. Na początku miała to być jedynie zabawka, jak się potem okazało, niebezpieczna. W pewnym momencie Wendy zmienia życie Dicka i jego przyjaciół.

Po pobycie w operze, grupa bogaczy i intelektualistów schodzi się do domu jednego z nich, na uroczystą kolację. W tym samym momencie, z domu ucieka praktycznie cała służba. Nikt się tym nie przejmuje i goście doskonale się bawią. Kiedy jednak nad ranem, postanawiają wracać do domów, jakaś dziwna siła zatrzymuje ich w saloniku. Mimo usilnych prób, nikt nie może z niego wyjść.

Ferdinand Griffon jest mężczyzną w średnim wieku. Ma żonę i dzieci i prowadzi spokojne życie. Pewnego dnia poznaje młodą studentkę Marianne Renoir. Zakochują się w sobie, od pierwszego wejrzenia i postanawiają uciec z miasta. Po drodze dzieje się wiele szalonych i niewytłumaczalnych wydarzeń.

Jest maj roku 1968, w Paryżu piętrzą się barykady, ale do domostwa Milou na wsi, docierają ledwie słabe echa studenckiej rewolty. 60-letni gospodarz, opłakujący śmierć matki. Nieboszczki ciągle nie można pochować, gdyż strajkują miejscowi grabarze.